De meeste zogeheten spirituele therapieën houden je in een diepe slaap. Pakkende teksten zoals "terug naar je ware zelf", "leven in het hier en nu", "het eenheidsbewustzijn", "persoonlijke en spirituele groei", enz. enz., zijn niet bedoeld om je wakker te schudden.
Hoe goed bedoeld dan ook, en daar ga ik in de meeste gevallen van uit, in het gunstigste geval zal het enkel je slaap verfraaien. En natuurlijk heb je liever een prettige droom dan een nachtmerrie.
Maar een prettige droom is altijd nog onderdeel van een slapende toestand.
En natuurlijk is het prima om vrolijk verder te slapen. Als dat jou tevreden houdt en/of maakt, is er niks mis mee om te blijven investeren in een illusie.
Het wordt een ander verhaal als je werkelijk wakker wilt worden. Als je genoeg hebt van pappen en nathouden, mooi verpakte, eventueel goedbedoelde leugens en oeverloos investeren in wat voor therapie of groep dan ook.
En mijn ervaring is dat het oeverloos is. Er is altijd wel weer een nieuwe groep, een nieuwe, nog betere, manier of methode waardoor je (nog) beter in je vel kunt komen te zitten.
Het is net als met wasmiddelen reclame. "Omo wast door en door schoon". En elke keer is Omo verbeterd en wast het nog schoner. Hoe schoon wil je je was hebben? Wanneer is schoon echt schoon? Blijkbaar wast het nooit echt schoon als het produkt nog elke keer verbeterd kan worden. En dan heb ik het nog niet eens over "Niet duur". Wanneer is genoeg genoeg?
Jij kunt niet in het hier en nu leven.
Diegene die op zoek is naar - of wil verblijven in - het hier en nu, is een illusie, een gedachtenconstructie die 100 procent uit concepten bestaat.
Op het moment dat jij verschijnt creëer je altijd tijd en ruimte.
Hier en Nu staat buiten tijd en ruimte en is niet als moment vast te pakken of door jou te beleven.
Jij, als conceptueel zelf, bent - én beweegt je in - tijd en ruimte en kunt dus nooit, maar dan ook nooit in hier en nu zijn.
Zijn in het Hier en Nu betekent tevens het einde van jouw bestaan.
En welk deel van jouw zelf wil nu eigenlijk terug naar een ander deel van jouw zelf? Dat moet dan toch het onware/onnatuurlijke zelf zijn die terug wil naar zijn ware zelf.
Uit hoeveel vermeende zelven besta je eigenlijk? En wie of wat is dan weer die "je" uit voorgaande zin die denkt uit allerlei zelven te bestaan?
Volg je me nog? Of begint het je te duizelen?
Misschien begin je te ont-dekken uit hoeveel ideeën/gedachtenconstructies/concepten je denkt te bestaan.
Een onwaar zelf zal nooit een waar zelf worden. Ook zal een onnatuurlijk zelf nooit een natuurlijk zelf kunnen worden. Hoe mooi het ook klinkt jij kunt helemaal niet terug naar je ware zelf. Het enige wat je doet is de ene gedachtenconstructie voor de andere vervangen.
Al je pogingen om je verdeeldheid hierin te helen en één of andere mooie staat te bereiken is gedoemd om te mislukken.
Je kunt je nog in zoveel bochten wringen, talloze therapieën volgen, zolang je de illusie van een persoonlijk en afgescheiden zelf niet doorziet, investeer je enkel in een luchtspiegeling en in de portemonnee en het pensioen van de therapeut natuurlijk, en blijf je in slaap.
Het eenheidsbewustzijn zal jij persoonlijk ook nooit kunnen ervaren.
Het is een leuke term en nog leuker idee dat jij dat zou kunnen bereiken. Maar het is niet meer dan een idee.
Want wie is diegene die eenheidsbewustzijn ervaart?
Als jij iets meent te ervaren creëer je gelijk afstand tussen diegene die ervaart, het ervaren zelf en datgene wat je ervaart. De eenheid wordt op dat moment gesplitst in drie. En zeg nou zelf drie is toch geen één? En hoeveel soorten bewustzijn denk je dat er bestaan?
Jij bent altijd al het geheel.
Buiten jou is er niks. En in dat geheel (je kunt het Zelf, Eenheid, of een grote pan soep met of zonder worst noemen), in jou, schijnt zich van alles voor te doen. Er doen zich zelfs van allerlei gedachten voor. Deze gedachten creëren een heel verhaal en bouwen zo al denkende een mooie belichaamde gedachtenconstructie.
Identificatie met deze gedachtenconstructie, denken dat er een losstaande ervaarder van deze gedachten is, is de volgende gedachte. En zo creëren gedachten al denkende een niet werkelijk bestaand persoonlijk zelf.
Het bovenstaande is misschien een beetje een hersenkraker maar wel een
belangrijke in het doorzien van vermeende scheidingen. Want deze
vermeende scheidingen zijn nou juist de oorzaak voor het vele zoeken
naar al datgene waarvan jij denkt dat het je gelukkig zal maken en/of
houden.
Bewustzijn, jij, is onverdeeld en heel.
Er is ook geen groter, kleiner, hoger of lager, natuurlijk of onnatuurlijk bewustzijn. Als je zegt: "Ik ben me er niet van bewust", zeg je feitelijk: "Ik had er niet aan gedacht". En dat heeft niks te maken met het hebben van meer of minder bewustzijn maar met het hebben van andere gedachten. En bewustzijn heeft geen mening en geen voorkeur voor de ene of andere gedachte.
Bewustzijn ziet/kent onpersoonlijke gedachten, gevoelens, ervaringen en alles wat zich zo voordoet.
Bewustzijn is altijd bewust van zichzelf.
Ik vertel je waarschijnlijk ook helemaal niks wat je wilt horen.
Luister vooral niet naar mij. Ook bovenstaande is niks anders dan een gedachtenconstructie. Onderzoek en kijk vooral zelf.
Er is namelijk niks te vinden, niks te winnen, niks wat je kunt leren en/of toevoegen aan jezelf. Integendeel.
Pas op het moment dat je bereid bent om alles, maar dan ook alles te verliezen, zou je zomaar als donderslag bij heldere hemel het licht kunnen zien. Er is niemand die jou de waarheid kan vertellen. Volgens mij heb ik het eerder gezegd.
De levende waarheid dat ben jij!
