De oplettende lezer zal het niet ontgaan zijn dat ik een "sannyas naam" heb. Dat wil trouwens niet zeggen dat als het je ontgaan is je geen oplettende lezer zou zijn. Voorwaarde hierin is natuurlijk dat je een beetje bekend bent met sannyas namen.
Begin 2002 heb ik bij de Ashram in Poona (officieel Pune, India), tegenwoordig bekend als het grote Osho Meditation Resort, schriftelijk een andere naam aangevraagd.
Ik ben zelf nooit in Poona geweest en heb tot op heden ook geen enkele drive of behoefte om er heen te gaan.
Ik had begin 2002 wel behoefte aan wat anders. Ik had net een kerstweek achter de rug waarin ik als het ware het licht had gezien. Dit is natuurlijk niet juist geformuleerd. Beter kloppend is het om te zeggen dat tijdens die week, op enig moment, alles licht was. Er was alleen maar licht, anders kan ik het niet zeggen.
Ook had ik tijdens een Kundalini meditatie de ervaring dat Osho bij me kwam. Er wordt ook altijd gezegd dat je niet op zoek hoeft naar een meester. Want als de tijd rijp is komt hij of zij wel bij jou.
Na die week ben ik nog een paar dagen op Schiermonnikoog geweest met een toenmalige scharrel. Ik kan het me nog goed herinneren. De euro was net ingevoerd.
Eenmaal thuis zakte ik vrij snel in oud zelfvernietigend gedrag. En opeens was het moment daar. Ik wilde een nieuwe naam aanvragen. Ik had werkelijk genoeg van al het geworstel met mijzelf. Maar nog meer had ik genoeg van mijn pogingen om mijzelf te veranderen. En daar hoorde voor mij een nieuwe naam bij.
Waarom dat zo was dat weet ik eerlijk gezegd niet. Wat ik wel weet is dat Osho voor mij altijd voor totale acceptatie staat. Wie je ook bent, wat je ook doet, hoe je het ook doet, het is goed. Ik keek die dag naar een foto van hem en het woord acceptatie ging door me heen. Dat was wat ik wilde. Ik wilde zo vreselijk graag mezelf kunnen accepteren.
Diezelfde dag heb ik sannyas aangevraagd. Gewoon per post, daar gaattie dan, hupsakeetje. Overgave aan.......? In ieder geval aan een nieuwe naam.
Ongeveer 4 weken later kreeg ik mijn nieuwe naam thuis gestuurd. Deze luidt voluit "Ma Veet Maya", en betekent "Going beyond Illusions".
Tijdens een celebration (naamviering) kreeg ik een uitgebreidere betekenis van mijn naam. Ik vind het wel leuk deze hieronder op te schrijven.
Ma Veet Maya
This is your name: Ma Veet Maya. Veet means going beyond (voorbij). Maya means illusion.
Sannyas is the bridge that can take you beyond all illusions. Sannyas is the alchemy to help you to transcend illusions and reach reality.
All illusions exist in the mind - in desires, in memories, in thoughts, in imagination. When all these processes have stopped, when the mind is utterly silent, not functioning at all, you transcend the world of dreams: you become awakened. That's what a Christ is, what a Buddha is: one who has awakened and dreams no more. And the moment you know the taste of awakening you have experienced the ultimate bliss.
There is nothing higher than it, there is nothing deeper than it. It is the ultimate experience of life in all it's beauty, grandeur, splendor.
Met betrekking tot de betekenis van sannyas zelf zou ik een heleboel dingen kunnen zeggen. Osho heeft daar zelf ook heel veel over gezegd. Een van zijn uitspraken is de volgende:
"Als we het leven bekijken vanuit het oogpunt van onwetendheid van het zelf is dit samsara, de wereld. Als we het leven bekijken vanuit het oogpunt van kennis van het zelf, is dit sannyas".
Ik heb voor deze uitspraak gekozen omdat ik nou juist de kennis van het zelf, en met name de kennis en bovenal "het ervaren" van geen-zelf zo boeiend vind en als transformerend ervaar.
Ook nu er geen zoeken meer is, het geworstel van een andere tijd, blijft het me boeien. Verder vind ik het gewoon leuk om stukjes te schrijven. En waarover anders dan mijn grootste passie?
Een bekende uit één van de groepen die ik gedaan heb zei eens tegen mij: "Ik heb wel eens gehoord dat er voor mensen die erg slecht in hun vel zitten eigenlijk maar twee keuzes zijn. Óf je pleegt zelfmoord óf je neemt sannyas".
Maar natuurlijk doen zich elk moment veel meer keuzes voor. Bovendien is sannyas niet iets wat je neemt. Ik voel me wat dat betreft ook geen sannyasin. Ik zou niet weten hoe dat zou moeten voelen. Zoals Maxima zei: "De Nederlander" bestaat niet, bestaat "de sannyasin" ook niet. Osho zegt daar zelf over: "Sannyas wordt geboren. Je kunt geen sannyas nemen. Kan iemand beweren dat hij "weten" genomen heeft?"
Het enige wat ik kan zeggen is: "Ik heb destijds een sannyas naam aangenomen". Wat het voor mij gedaan heeft, of nog doet, weet ik ook niet. Het zal absoluut invloed (gehad) hebben op mijn pad. Net zoals het gesprekje dat ik net met mijn buurvrouw had ook van invloed is op mijn pad. Alles staat met elkaar in verbinding en is constant in beweging. Niets en niemand staat los van iets en iemand.
De laatste jaren denk ik er steeds vaker aan om mijn geboortenaam weer te gaan gebruiken. Tot nu toe blijft het bij een langskomende gedachte. Er zijn mensen die mijn geboortenaam gebruiken en dat vind ik prima. Ik vind het wel grappig eigenlijk. Het maakt niks uit, het is maar een naam.
Dat is ook een keuze en ook één die ik niet actief kan maken. Ook die keuze wordt geboren of niet.
Elk moment doen zich talloze keuzes voor en lijken we van alles te kiezen. Ook Osho verwijst hierboven naar het inzicht dat er niemand is die kiest. Niemand in de driversseat. Het gaat allemaal vanzelf. Maar hier kom ik een andere keer wel op terug.
Ik wil nog even terugkomen op Osho. Per slot van rekening was hij de insteek van dit artikel.
Osho heeft tijdens zijn leven heel veel dingen gezegd. Er zijn talloze boeken, meditaties en Osho gerelateerde therapieën achtergelaten en tot stand gekomen. In die boeken staat een schat aan informatie voor iedereen die geïnteresseerd is in kennis van het zelf. De boeken gaan uiteindelijk over zelfrealisatie/verlichting.
Hoewel de boodschap van Osho in essentie erg advaitisch/non-dualistisch is, ben ik persoonlijk niet zo'n Osho lezer. Ik moet eerlijk bekennen dat er naast gelezen, ook een flink aantal half- en niet gelezen boeken van hem in de kast staan.
Osho is een prachtige verhalen verteller. En dat doet hij dan ook met verve. Het is veel wol én veel verf. Het is een grote tegenstelling met bijvoorbeeld de boeken van Tony Parsons. Tony is erg to the point en zegt geen woord te veel. En het was tijdens het lezen van een boek van Tony Parsons dat ik het gevoel had thuis te komen. Eindelijk iemand die onomwonden iets zei wat ik gelijk herkende.
Er schijnen trouwens nogal wat mensen tot realisatie te komen bij Tony Parsons. Ik heb hem een paar keer ontmoet en hij is ook nogal geliefd bij zoals dat dan heet "oud-sannyasins". Mensen die al erg lang sannyasin zijn en Osho dan ook persoonlijk ontmoet hebben.
Bij mij is de indruk ontstaan dat Osho zegt dat er wel degelijk een zelf is die tot geen-zelf kan komen.
De boodschap van Osho gaat gepaard met het aanreiken van tal van meditaties en Osho gerelateerde therapieën. Vooral voor de westerse drukke mens, waarbij identificatie met de mind meestal erg sterk is wordt dit aangeraden. Het uitgangspunt is dan het persoonlijke zelf dat door middel van allerhande individuele therapie, het doen van groepen en meditatie verlicht zou kunnen worden. En dat bestaat wat mij betreft niet. Verlichting betekent realisatie van geen-zelf. Er is dus om te beginnen al geen zelf dat verlicht zou kunnen worden.
Een fata morgana is een luchtspiegeling. Er lijkt iets te zijn wat er niet werkelijk is. Een veel gebruikt voorbeeld is de oase in de woestijn. Van een afstand lijkt er een overvloed aan eten, water en schaduw te zijn. Maar als je goed kijkt dan is het er niet. Het is een illusie, zij het een sterke, een illusie desalniettemin. Als je weet dat de oase een luchtspiegeling is wat doe je dan? Blijf je dan investeren in deze luchtspiegeling, in dit niet-iets, in de hoop dat er ooit een moment komt dat je kunt eten en drinken in de schaduw?
Ik zou je aanraden. Kijk vooral zelf. En kijk goed. Voel je de behoefte om in therapie te gaan om van alles te onderzoeken, dan zou ik dat zeker doen. Zolang er vragen zijn verkeer je waarschijnlijk in de veronderstelling dat er antwoorden zijn. Antwoorden zijn relatief en nooit de waarheid. Het leven is een mysterie. Jij bent een mysterie en geen vraag die opgelost kan worden.
Wat zou een veronderstelde doener kunnen doen om een niet-doener te worden? Welke gedachte zou de denker voorbij het denken kunnen brengen? Hoe zou een illusie zichzelf kunnen doorzien? (Uit Leo Hartong, Ontwaken in de droom)
Als je iets in stand houdt in therapie, spiritueel of niet, dan is het wel je vermeende zelf.
Je kunt tot ver in het hiernamaals bezig zijn met het onderzoeken van gevoelens, ervaringen en gedachten. Daar hoeft geen eind aan te komen. En zo blijf je wat mij betreft de illusie voeden en versterken.
Ik begrijp ook dat het gros van de mensen (nog) niet wil of kan horen dat ze eigenlijk niet bestaan, dat er identificatie met een illusie plaatsvindt en dat er niemand in de driversseat zit.
Dat deze boodschap tijdens de meeste spirituele therapie en groepen niet helder uit de verf komt vind ik jammer. Maar misschien heb ik helemaal niet goed geluisterd. Dat kan natuurlijk ook altijd nog.
Osho heeft zowel tijdens zijn leven als nu nog jaren na zijn dood vele mensen bereikt, diep geraakt en bewogen. Daar heb ik veel van meegekregen. Ook ik voel tijdens het schrijven van dit artikel dankbaarheid. Soms moet je blijkbaar heel wat jaren investeren in een illusie om deze te kunnen doorzien. Uiteindelijk is het niet dit en niet dat. Neti Neti.
En dan is het ook tijd om verder te gaan. Dus ik zou zo zeggen:"Deze is voor jou Osho. Namaste!"
- Het is Sinterklaasavond. Mijn man heeft via Twitter een heerlijke pepernotentaart gewonnen. Dus dat wordt smullen straks.
Het leven is goed! - Verder heb ik met mijn zus afgesproken om naast het zwemmen te gaan hardlopen samen. Ik heb nu al medelijden met ons. Help Help.
- Bottoms up voor mijn grote dappere lieve vriendin in Poona, die daar haar thuis heeft gevonden en met hart en ziel het gedachtengoed van Osho uitdraagt. Namaste!
