Inzichten lijken zich zomaar voor te kunnen doen tijdens bijvoorbeeld het bijwonen van satsang, mediteren, of het lezen van een of ander boek over "de aard van de werkelijkheid".
Hoeveel het denken ook denkt te weten, het kan je hooguit tot aan de rand brengen.
En dan, bungelend aan de rand, terwijl het denken zich wellicht nog krampachtig vast probeert te houden aan iets, kan het zomaar zijn dat loslaten zich voordoet.
Niet eens vallen in het "niet-iets". Ook vallen doet zich voor in tijd en ruimte.
Enkel niet-iets.
Sunyata, vaak omschreven als: niet aanwezig zijn, leeg van zelf, of niet-ietsheid biedt geen enkel houvast, geen enkele richting en geen enkel benul welke keuzes en mogelijkheden je eventueel te wachten staan.
Dat moment, wat geen moment is, omdat het buiten tijd en ruimte staat, is niet aan jou.
Jij kunt niks doen om "er" te komen. Je kunt ook niks doen om "het" tegen te houden.
Dat "moment" wordt ook wel "Grace" genoemd.
Grace laat zich wat moeilijk vertalen. Genade, wat in het Nederlands het meest wordt gebruikt, is niet helemaal passend maar komt redelijk in de buurt.
In de opening van het niet-weten, tijdens vol-ledige beschikbaarheid zou je "Dit" zomaar "ten deel kunnen vallen". Realisatie van hier-nu Zijn.
Precies zoals het is.
All is Grace.
Realiseren van Zijn vindt dan ook nooit dankzij maar ondanks het middel plaats.
Er is geen komen en geen gaan.
Niemand die naar satsang gaat, mediteert of leest.
Niemand die springt of niet springt.
Noem het Jouw Zijn of Zelf Zijn.
Er is enkel Zijn.
Zijn is niet afhankelijk van iets of iemand Zijn.
No Guru No Method No Teacher
