woensdag 28 december 2011

Juweeltje van Scott Kiloby

Vanmorgen kreeg ik onderstaand citaat in mijn mailbox. Ik plaats hem nu op mijn weblog omdat ik het zo'n juweeltje vind.
 Elke gedachte die je doet geloven dat je ergens in de toekomst vervulling zult vinden, zet je op het verkeerde been.
Scott Kiloby
Helemaal waar deze uitspraak.

Enige tijd geleden heb ik "Liefdes stille transformatie", het einde van je spirituele zoektocht, van Scott Kiloby gelezen. Ik vond het een prachtig boek. Smullen wat mij betreft. Ik heb inmiddels erg veel boeken gelezen met betrekking tot het onderwerp zelfrealisatie. Het is eigenlijk bijzonder (grappig) hoeveel woorden er gewijd worden aan "dat wat niet verwoord kan worden".
Af en toe komt er echt een juweeltje voorbij. En dit was er één. Een aanrader dus.

En voor wie nog niet bekend is met de inspiratie mails van Erik van Zuydam, wil ik deze ook aanraden. Drie maal per week verstuurt Inzicht-Nu kosteloos prikkelende spreuken van hedendaagse leraren op het gebied van bewustwording via je e-mail. Je kunt je op ieder moment eenvoudig weer afmelden.

Ik vind het altijd weer leuk om te ervaren dat de betreffende spreuk vaak precies aansluit bij het moment.

dinsdag 27 december 2011

Ontwaken in de droom


Ik heb al een tijd niet meer het idee, of de ervaring, dat ik door twee ogen naar buiten kijk. Er is zien, dat is waar. Maar dat is geen zien van hier naar daar, of van binnen naar buiten. In dat zien word ik als body/mind systeem ook gezien. Sinds ik mijn zelf niet meer kan lokaliseren als een vast punt of gegeven ergens in de ruimte, is er ook de directe ervaring dat alles zich in mij en als mij afspeelt.

Ik wist dit weliswaar al erg lang maar meer als een theorie dan een levende ervaring. Ik herinner me wel dat ik vroeger als kind op de fiets zat, van school naar huis fietste, en dacht: "Al die andere mensen op de fiets, die bestaan helemaal niet, dat ben ik allemaal zelf. Want er kan niet meer dan één zijn".

Ik vond het leven maar wonderlijk en verbaasde me over de veelheid aan vormen die schijnbaar aanwezig waren. Ik dacht vaak: "Ik weet zeker dat mijn leven een droom is. Ik hoef alleen nog maar even maar wakker te worden".

Ik had als kind ook wel lucide dromen. Dat zijn dromen waarin je weet dat je droomt. Ook in de droom zei ik dan tegen mezelf: "Dit is slechts een droom. Als je nu hier rustig gaat zitten of liggen, dan word je vanzelf wakker".
En dat werkte altijd. Ik werd dan gelijk wakker uit de droom.

Tsja, zo simpel ligt het wat mij betreft niet met betrekking tot de dagdroom. Dat lijkt toch behoorlijk echt allemaal. En even gaan zitten of liggen is helaas zelden tot nooit voldoende om er instant wakker van te worden.

Leo Hartong, de schrijver van "Ontwaken in de droom", zegt het volgende:
Doorzien dat de wereld van afzonderlijke objecten en individuen een illusie is, zou je lucide leven kunnen noemen. Het gaat hier dan ook niet over jouw persoonlijke ontwaken uit de droom. Wat zou een veronderstelde doener kunnen doen om een niet-doener te worden? Welke gedachte zou de denker voorbij het denken kunnen brengen? Hoe zou een illusie zichzelf kunnen doorzien?
Leo verwoordt hier heel mooi dat het ego niet bij machte is om zichzelf buitenspel te zetten.
Dat is vechten tegen de bierkaai. En hoe meer moeite we gaan doen om dit middels welke methode dan ook te bereiken, des te steviger komt het ego juist in het zadel te zitten.

En toch, ondanks dat bij veel mensen dit een wel bekend gegeven is, duurt het vaak nog lang om dit echt te begrijpen. En dat is logisch want voor de doener, of juist de illusie van de doener, is het vrijwel onmogelijk zichzelf te doorzien.

En dus volgen we nog een groep, doen we nog een meditatie en gaan we naar een nog betere satsangleraar. En voor dit laatste kun je tegenwoordig te kust en te keur. De satsang gevers schieten als paddenstoelen uit de grond. De één na de ander heeft blijkbaar het licht gezien, dus take your pick. Je weet maar nooit, wie weet kom je er tijdens het bijwonen van zo'n satsang wel achter dat er nooit iemand is en zal zijn die zou kunnen ontwaken.

Je wordt wakker in de droom. Je realiseert je dat het een droom is. En vervolgens droom je vrolijk verder!

vrijdag 23 december 2011

Niemand hier....niemand daar

"Niemand hier" en "Niemand daar", zijn titels van twee van Tony Parsons's boeken. De boeken bevatten dialogen over "Dat wat niet verwoord kan worden".

Tony Parsons is een olijke Engelsman die met veel humor en pretoogjes zijn simpele en radicale boodschap brengt. Ik heb hem een paar maal mogen ontmoeten. In Amsterdam, tijdens twee verschillende satsang weekenden en tijdens een 5-daagse retraite ergens in Brabant.

Tony schijnt zelf, lang geleden, tijdens een wandeling door het park een verbazingwekkende en onomkeerbare bevrijding te hebben doorgemaakt.

Veel mensen die deze boodschap horen of lezen haken gelijk af. Wie wil nou horen dat hij of zij eigenlijk niet bestaat. Voor mij was het daarentegen bijna een instant thuiskomen, om dat woord maar eens te gebruiken. (Laat mijn man dit maar niet lezen want hij heeft een hekel aan dit woord.) Maar het bevestigde voor mij exact wat ik eigenlijk altijd al dacht en wist.

Al die jaren, hard werken in groepen en therapie, wat een tijd- en geldverspilling eigenlijk. Maar goed, het hield me van de straat. Of beter gezegd, het haalde me uit huis.

En natuurlijk had het ook niet anders kunnen of hoeven zijn. Want wie bepaalt er nou eigenlijk zelf wat hij of zij wel of niet doet?

Ik kan me een bepaalde gelegenheid nog herinneren, zo'n 10 jaar geleden, waarbij iemand aan mij vroeg: "What is it you want, what are you looking for?"
Ik antwoordde: "Just a sense of self. I am looking for a sense of self".
Hij reageerde toen met de woorden: "Aahh, you just wait, you just watch and wait".

Ik kan je wel vertellen dat ik dat destijds een erg frustrerend antwoord vond. En nog steeds eigenlijk. Als ik er aan terug denk, vraag ik me af waarom hij niet gewoon zei: There is no self. The only true self is no self. At least no separate self. There is only One, no-thing, appearing as everything. And you are That. So you just dance and sing or whatever it is you want to do, but just stop looking!".

Maar dat zei hij niet en daar zal hij ongetwijfeld zijn redenen voor hebben gehad. Of niet natuurlijk, dat kan ook.

Een vriendin vroeg me naar aanleiding van deze kwestie of ik dat op dat moment wel had willen of kunnen horen. En mijn antwoord was iets dergelijks als: "Ja, natuurlijk, dan was het gelijk klaar geweest!"

Maar het heeft natuurlijk geen enkele zin om daar nu wat voor gedachten of ideeën dan ook over te hebben. It's no use crying over spilled milk or so called lost time for that matter.

Niemand hier, niemand daar wil zeggen dat wij als op zichzelf staand persoon niet bestaan. Hoewel we in de dagelijkse realiteit voornamelijk (dis)functioneren van uit onze persoonlijkheid of ego zijn deze nergens te vinden als vast gegeven in tijd en ruimte. (Daarbuiten natuurlijk helemaal niet.)

En dat is interessant, want als dat waar is: Wie en waar is dan die vermeende persoon, die "ik", die zich alle gedachten, gevoelens, emoties, ervaringen en ook het lichaam toe-eigent?

"Who is in?", is een bekende Zen koan die duidelijk en snel door alle lagen van onze persoonlijkheid heen kan breken. Als het pellen van een ui kan je door alles te benoemen van wie of wat jij denkt te zijn, ontdekken dat er in het centrum, in essentie, niks en niemand te vinden is.

Neti Neti, een beroemde uitspraak uit de Upanishads dat "Niet dit... Niet dat" betekent, sluit hier mooi op aan. Als je ziet wat je allemaal niet bent, wat blijft er dan nog over?

Tat Tvam Asi!
You are That!
Jij bent Dat!

woensdag 21 december 2011

Goeroes

Goeroes komen in soorten en maten. Volgens Wikipedia, een bekende online "vrije encyclopedie", staat het woord goeroe voor "spirituele leraar of gids".

Hoewel je goeroes ook aantreft in het zakenleven is het veelal een term die gekoppeld wordt aan de geloofs- en spirituele beleving van de mensheid.

Er zijn in de geschiedenis nogal wat mensen geweest die door zichzelf, of wellicht eerder door hun aanhang, tot goeroe, dan wel meester of leraar, zijn uitgeroepen.

Veel van de grote goeroes leven inmiddels niet meer. Maar ook na hun dood leeft hun gedachtegoed vaak bij een ruim publiek voort.

Of en hoe dat gedachtegoed door de loop der jaren heen is aangepast naar believen van de volgeling of misschien tegenstander, is natuurlijk moeilijk te zeggen.

Maar als ik alleen al denk aan het welbekende "woord of zin doorfluister spelletje", dan kan ik me zo voorstellen dat veel van de inhoud en/of bedoeling van de gesproken, en waarschijnlijk ook geschreven, wijsheden, door de tijd heen, aardig vervormd en ook misbruikt zijn en worden.

Iedereen interpreteert bovendien geschreven en gesproken tekst altijd op zijn eigen manier. Gezien het feit dat alles wat we (denken te) horen, zien en lezen gefilterd wordt door ons eigen referentiekader, kan dit ook niet anders.

Ik denk dan gelijk aan de ultieme Goeroe of Meester, namelijk "God". Zowel in het verleden als ook in het heden worden er wereldwijd nog steeds ontelbare deugden geprojecteerd op God.

God is Liefde, God is Goedertierenheid, God is Vrijheid, Rust, Vrede, Kennis, Inzicht en allemaal andere prachtige dingen waar we God van betichten.

En tegelijkertijd werden en worden er nog steeds ontelbare oorlogen gevoerd in of uit naam van deze God. Waarschijnlijk met het doel om bovenstaande deugden toch in hemelsnaam maar te bereiken.

Wie deze God is dat weet ik niet. Ik heb Hem persoonlijk nog nooit ontmoet. Zelf ben ik van huis uit gereformeerd opgevoed. Eenmaal volwassen heb ik me laten uitschrijven bij de kerk, want met dat gereformeerd zijn had en heb ik nog steeds niks. Met geen enkel geloof trouwens.

Desondanks heb ik wel altijd een soft spot voor Jezus gehouden.

Jezus, in het Christelijk geloof bekend en erkend als de eniggeboren zoon van God, staat voor mij symbool voor een Verlichte Meester.

Ook deze beste man heb ik natuurlijk nooit ontmoet, maar iemand die gezegd zou hebben: "Laat alle kinderen tot mij komen", maakt mijn hart blij.

Het feit dat hij zich, volgens de verhalen, nooit te goed voelde voor, of beter voelde dan, vermeende zondaren, tollenaars en prostituees, vind ik ook een prettige eigenschap.

Tel daar bij op dat Hij was ontdaan van enige opsmuk en poespas en Hij kan wat mij betreft niet meer stuk.

Goed, dat dit voor mij belangrijke eigenschappen zijn of waren, zegt natuurlijk ook alleen maar iets over mij en over dat wat ik prettig vind. En over de behoefte die ik als kind had aan zo'n grote goedheid in mijn leven.

Maar ik dwaal weer eens af. Terug naar het fenomeen goeroe.

Hoe het ook zij, een goeroe heeft volgelingen nodig en volgelingen hebben een goeroe of meester nodig.

"Goeroe" komt uit het sanskriet en betekent "leraar". Het is iemand die "zwaar van kennis" is. En op het moment dat jij iemand tot goeroe verheft, heb jij het in ieder geval zwaar te pakken.

Iets wat je wilt hebben, bereiken of ervaren denk je in de goeroe vertegenwoordigd te zien. Hij heeft schijnbaar iets wat jij niet hebt.

Bij de woorden opsmuk en poespas kan ik er niks aan doen dat ik dan natuurlijk gelijk aan Osho denk.

Osho, bij een breed publiek beter bekend als "Bhagwan Shri Rajneesh", was absoluut niet ontdaan van de nodige poespas. Als er iemand de status Goeroe verdiende is hij het wel.

Osho werd geboren op 11 december 1931 in Kuchwada, India, en stierf op 19 januari 1990 in Poona, India.

En nog steeds, bijna 22 jaar later, zijn er over de hele wereld ontelbare volgelingen, zogenaamde sannyasins, te vinden. En van wat ik weet komen er alleen al in Groningen jaarlijks tientallen sannyasins bij.

En dan heb ik het nog niet over de "Osho related centers" die verspreid over de wereld staan, met als hoogtepunt natuurlijk de Osho Ashram in Puna, India.

Het kan toch haast niet anders dat deze beste man meer te bieden had dan slechts die zaken waar hij bij een deel van het publiek mee en om bekend geworden is, namelijk: seks, drugs, oranje (eigenlijk maroon, bordeauxrood), geld en belachelijk veel Rolls Royces.

Osho beweerde dat hij op 21 maart 1953 op éénentwintigjarige leeftijd spiritueel verlicht werd. En volgens hem schuilt in ieder van ons een potentiële Boeddha (1) met de mogelijkheid om Verlichting te bereiken.

Om ons te vertellen hoe we dat dan moeten, of prettiger gesteld, mogen doen en/of bereiken heeft hij talloze boeken, meditaties, therapieën en methodes achtergelaten. Jaarlijks komen er nog, schijnbaar niet eerder uitgegeven, boeken bij.

Je zou zo langzamerhand toch denken dat als Verlichting iets zou zijn wat we zouden kunnen bereiken door één van deze boeken te lezen, methodes en/of therapieën te volgen of meditaties te doen, dat een groot deel van deze sannyasins en andere Osho liefhebbers inmiddels toch wel verlicht zou zijn.

Of is het misschien zo dat we, zolang we een, al dan niet levende, goeroe aanhangen, we Verlichting en alle andere, volgens ons daarbij horende eigenschappen, op die ander blijven projecteren?

Door ons een doel te stellen in een toekomst die nooit komt blijven we eeuwig op zoek en eeuwig volgeling.

Hoewel er de laatste jaren veel aan het veranderen is heb ik ook nog altijd sterk de indruk dat veel gelovigen ook God nog steeds als een soort, van zichzelf afgescheiden persoon en heersende en (ver)oordelende Grootheid zien.

Zolang we niet inzien dat wij al die eigenschappen, die we op welke goeroe, meester of leraar dan ook projecteren, Zelf zijn, voelen we ons verdeeld en zijn we op zoek.

Hoe kunnen we ons ooit heel voelen als we denken los te staan van het geheel. Een deel wordt namelijk nooit het geheel. Dat is Godsonmogelijk.

Alles wat je denkt in de goeroe vertegenwoordigd te zien zit alleen maar in jou. Anders zou je het namelijk niet zo kunnen zien, horen, ervaren en voelen.

Wellicht vraagt dit Zien maar een kleine verschuiving van je accent. Je kijkt dan niet vanuit jezelf als zogenaamd afgescheiden deel naar een ander losstaand deel met wat voor eigenschappen dan ook.

Door je aandacht 180 graden te draaien is er Zien van, in en als het Geheel.

Jij bent het subject waarin alle zogenaamde objecten, inclusief jij zelf, verschijnen.

En is dit eenmaal begrepen, dan zou je zomaar één van Osho's eigen uitspraken kunnen volgen.
Dan "drop" je de Master.

Ondanks, of misschien wel dankzij, al het goede dat al die verschillende meesters en leraren hebben achtergelaten, ben ik toch liever mijn eigen Goeroe.

Ik heb tenminste niet-iets wat ik Zelf niet heb. Niemand heeft iets wat ik zelf niet heb.
  1. Siddharta Gautama of Boeddha was een spiritueel leider. Hij leefde, volgens de historische wetenschap, waarschijnlijk rond 6 eeuwen voor Christus. Ook hij schijnt volledige en complete verlichting bereikt te hebben. Het woord boeddha stamt in ieder geval van hem af.

woensdag 14 december 2011

Dansen in het Gras

Lachen met mijn man
Gekke koeien in de wei
Een reiger die op ooghoogte voorbij vliegt
Wandelen in de natuur
Fietsen met de wind in mijn rug
Kletsen met vriendinnen
Het boetseren van een pitbullolifant
Galopperende paarden
"Valerie" van Amy Winehouse
Het jaarlijkse bezoek van mijn vriendin uit India
Zwemmen en bubbelen met mijn oudste zus
Italiaans willen leren
Eten met vrienden
Ontelbare vogels in de lucht
De zon in mijn gezicht
Harde wind en regen terwijl ik lekker thuis ben
Een dubbele espresso in de ochtend
Wandelen in het bos
Het laatste stukje van de puzzel
Lopen langs het strand
Met mijn voeten in het water
Een toneelcursus uitzoeken
"Our day will come" van Amy Winehouse
Koffie met chocola als toetje
Reeën spotten in het veld
De cryptogram op zaterdagochtend
Slap ouwehoeren met mijn man
Een valk op de rand van het balkon
Alle kerstkaarten die in de lift hangen
Veel bloemen in huis
"Angie" van de Rolling Stones
De brede glimlach van mijn bijna 11 maanden oude oppaskindje
Harde muziek tijdens het schoonmaken
Heel veel sniefde van mijn man
Spelen met woorden
Weten dat het er niet toe doet wat ik doe
 "Rehab" van Amy Winehouse
Maagdelijke, onbetreden sneeuw in de winter
Lekker liggen in een goed warm bad
Verbazingwekkende mooie zonsondergangen
Zitten op de bank met een kopje thee
Genieten van het prachtige uitzicht
Ontelbare zwanenpaartjes
Het kwinkeleren van vogels
Gouwe ouwe op de radio
Noordelijke landen bezoeken
Kraaien die een buizerd wegjagen
Kijken naar een goede serie op de harddiskrecorder
Veel kleur om me heen
Een bezoekje aan de bieb
Ooievaars in het weiland
Een mooie natuurdocumentaire
Spullen verkopen op Marktplaats
Heel veel boeken lezen
Het wisselen der seizoenen
Goed functionerende apparaten in huis
9 zwanen op een rijtje
Gekleurde herfstbladeren aan de bomen
Prachtige Indian Summer beelden op de televisie
Liggen op het waterbed
Hazen die rennen in het veld
Het leven dat op gang komt in de ochtend
Artikelen schrijven voor mijn weblog
Het ophangen van de was
Wat zich zoal voordoet
Dansen in het Gras!

zondag 11 december 2011

Jij bent niet meer dan een gedachte!

Tijdens het typen van deze zin is er een onmiddellijk weten dat dit klopt. Er gaan tintelingen door mijn lijf en ik word me erg bewust van mijn voeten op de grond. "Ik Ben" is de gedachte die hierop volgt. Nee, zelfs "Ik Ben" is nog teveel.

"Ik" dan? Nee, ook niet. "Niets ofwel Niet-Iets" misschien? Ja, dat is het! "Dit" is het. En "Het" tintelt, bruist en leeft en is Vreugde en Vrijheid. Het is Zijn, zonder iemand die is. Het is Zien, zonder iemand die ziet.

Het is "een directe ervaring van vol-ledig (vol en tegelijk leeg) Zijn". En daar ligt alles in besloten en wordt niks uitgesloten.

Het is gelijk stil in mijn hoofd tot de volgende gedachte zich voordoet. Ik vraag me nu af wat ik hier verder nog aan toe te voegen heb. Ik zou kunnen zeggen: "That's all folks!"

Aah, ik vind Engels een prachtige taal. Mooier dan het Nederlands? Dat weet ik eigenlijk niet. Daar heb ik nooit zo over nagedacht. Maar sommige Engelse woorden dekken voor mij toch beter de lading dan Nederlandse.

Als ik "Ik Ben" schrijf dan denk ik natuurlijk ook gelijk aan één van de grote meesters Shri Nisargadatta Maharaj. Hij schreef onder anderen het boek "I Am", "Ik Ben" of "Ik Besta".

Nisargadatta, die zijn hele leven een stevige roker was, overleed in 1981 aan keelkanker. Hiermee ontmantelt hij wat mij betreft ook gelijk het idee dat er voorwaarden zijn waaraan je zou moeten voldoen om "tot bevrijding te komen".(1)

Ook de grote meesters hadden op persoonlijk vlak allemaal hun voor- en afkeuren, gewoontes en (on)hebbelijkheden. Dit heb ik trouwens alleen van horen zeggen, want zelf heb ik geen enkele grote meester persoonlijk ontmoet. De vraag doet zich voor of ik dit jammer vind. Dat weet ik eigenlijk niet. Ik geloof het niet. Allemaal hebben ze, vooral in de vorm van boeken, ieder op hun eigen wijze, prachtige stof tot overdenking en Zelfrealisatie nagelaten.

Nisargadatta scheen donders goed te weten dat wie hij wezenlijk was niks te maken had met zijn ego, mind en lichaam. Persoonlijkheid, ego en karakter doen zich nu eenmaal voor. Dat is inherent aan het de aard van het beestje. Elk vogeltje zingt zoals het gebekt is. Het is om te (over)leven wel handig en nodig om gebruik te kunnen maken van aangeboren dan wel aangeleerde eigenschappen.

Het gaat er veel meer om werkelijk te zien dat ook die eigenschappen zich voordoen. Alles wat je kunt benoemen is vorm, is object. Je lichaam, gevoelens, emoties, alles wat je waarneemt, ervaart en ook je denken zijn allemaal vorm, dus object. En een object kan je benoemen, zien, vastpakken of grijpen. Dit kan zowel letterlijk -bijvoorbeeld als je een appel pakt- als ook figuurlijk in de vorm van gedachten die je jezelf toe-eigent. Je identificeert je dan dus met je gedachten.

Maar Zelf ben je helemaal geen object. Jij bent het subject van en in alles wat zich voordoet.

In de dagelijkse omgang met elkaar zeggen we bijvoorbeeld wel: "Ik ben boos". Maar ben jij werkelijk die boosheid? Of ben jij de Ruimte waarin de boosheid en alle andere objecten zich voordoen?

Met Ruimte bedoel ik dan natuurlijk ook geen ruimte als tegenhanger van geen ruimte. Ook geen ruimte doet zich namelijk voor in Ruimte. Dit wordt ook wel Zien genoemd of Kennendheid.

Wij zijn allemaal die Ruimte, dat Zien, die Kennendheid of Beschikbaarheid. Het idee dat we dat niet zouden zijn, dat we juist een losstaand object in die Ruimte zouden zijn, is niet meer dan een gedachte. Je bedenkt en denkt jezelf de hele dag door.

  1. Wellicht ten overvloede benadruk ik nog eens dat niemand tot bevrijding kan komen. Bevrijding is nooit een beweging in de tijd. De realisatie is altijd nu, daarom wordt het ook een directe of onmiddellijke (zonder middelen) ervaring genoemd.

donderdag 8 december 2011

Rust


Iets meer dan 2 jaar geleden ben ik benaderd door iemand van het online magazine Rust.nl. Kort gezegd is dit magazine opgezet voor mensen die rust willen vinden. Ik werd destijds gevraagd of ik het interessant zou vinden een inhoudelijke bijdrage te leveren, bijvoorbeeld in de vorm van een gastcolumn.

Omdat ik, om wat voor reden dan ook, niet gelijk een ja voelde, heb ik gezegd dat ik er over na zou denken. Daarna ben ik het eigenlijk vrij snel weer vergeten. Tot gisteren dus. Wellicht heeft het te maken met de lancering van mijn weblog een paar dagen geleden, maar in ieder geval speelt de gedachte een stukje te schrijven over rust sinds gisteren door mijn hoofd.

Rust is voor mij een gegeven. Rust ervaar ik niet als iets wat ik zou kunnen vinden of kwijt zou kunnen raken, maar is altijd aanwezig als ondergrond, ook wel "ongrond" genoemd.

Nu maak ik wel verschil tussen rust met een kleine letter en Rust met een hoofdletter. Op het persoonlijk vlak komen natuurlijk alle ervaringen voorbij, dus ook rust en onrust.

De ervaring van het liggen in een lekker warm bad heeft persoonlijk mijn voorkeur. Het is maar zelden dat ik daar niet rustig van geniet. Knuffelen met mijn man ervaar ik ook als zeer rustgevend.

Gewoon, zitten op de bank, het drinken van een kopje thee, genieten van het mooie, ruime en groene uitzicht, dat is Rust.

Ook ben ik gek op het lezen van een goed boek. Vooral liggend, met het leeskussen in mijn rug, op het warme waterbed. Ik heb een tijd gehad dat ik alleen maar boeken verslond over "Zelfrealisatie", met een voorkeur voor de "Advaita Vedanta-achtige (geen twee, nondualiteit) materie". Maar ook het lezen van een goede thriller vind ik fijn.

Maar eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het voor mij al lang niet meer zoveel uitmaakt hoe ik me voel.

Rust met een hoofdletter is er namelijk altijd. Zowel voor, tijdens en voorbij elke ervaring is Rust aanwezig. Alleen heeft dat niks met mij, en daar bedoel ik mijn persoonlijkheid mee, te maken.

Rust is een gegeven, "Rust Is". Immers hoe zou ik onrust kunnen ervaren als er geen Rust aan ten grondslag ligt? Mijn persoonlijkheid is wat mij betreft sowieso een denkbeeldig en onrustig gegeven. De persoon wil heel vaak iets hebben wat er niet is of juist niet hebben wat er wel is. De persoon roept zichzelf in het leven door zichzelf te scheiden van de ervaring en maakt zo "Twee" van dat wat "Eén" is.

Dus hoe zou ik, behalve in de, meestal kortstondige, of zo je wilt iets langere, ervaring, ooit echt Rust kunnen vinden?

Om te vinden zal ik moeten zoeken. En door te zoeken ga ik juist weg bij dat wat Ik wezenlijk ben, namelijk Rust! En daar hoef, en kan ik zelfs, niks voor doen!

Rust is ook weten dat alles altijd precies goed is zoals het is, hoe "het" zich schijnbaar ook voordoet. Je bent altijd al heel en compleet. Dat kan niet anders.
Dus als je op zoek bent naar Rust zou ik je adviseren zelf een stap opzij te doen. Dan is er on-middellijk Rust!

Is dat niet rustgevend?

woensdag 7 december 2011

Vrijheid


Zo lang als ik me kan herinneren ben ik op zoek geweest naar Vrijheid. Met een vroegere vriendin kon ik hier dan ook uren over praten. Eigenlijk deden wij toen al, inmiddels al weer meer dan 20 jaar geleden, intensief aan zelfonderzoek. Weliswaar gebruikten wij in het begin het woord verlichting of zelfrealisatie nog niet maar eigenlijk was dat waar we zo naarstig naar op zoek waren. Tijdens die gesprekken wilde ik nogal eens in een soort "mystieke" toestand terecht komen.

Wij wilden Verlichting! Allebei hadden we destijds de nodige problemen met onszelf en met het leven. En daar wilden we vanaf. En beide waren we bereid om heel hard te werken om toch maar bevrijd en vooral verlicht te raken.

Want in onze ogen was Verlichting met een hoofdletter synoniem voor Vrijheid. En Vrijheid is toch wel het hoogste goed wat er te behalen valt!

Met die vriendin heb ik al lang geen contact meer. Ik hoop en wens dat het haar goed gaat.

Wat me altijd bijgebleven is, is dat ik tegen haar zei: "Op een dag zijn we vrij en dan zullen we dansen in het gras".

Om deze Vrijheid te bereiken heb ik o.a. vele therapieën en ook therapeutische opleidingen gevolgd. Dit zowel in het reguliere- als in het alternatieve circuit. Ik zeg wel eens: "Je kunt het zo gek niet bedenken of ik heb het gedaan".

Ook heb ik zeer veel gelezen over veel verschillende stromingen, manieren en methodes om toch vooral die Vrijheid maar te verwerven.
Ook de zogenaamde "spirituele markt", is mij niet vreemd. Het aanbod wordt elke dag groter en groter. Helemaal in opmaat naar 2012 is de zucht naar Verlichting bijna gemeengoed geworden.

En bijna iedereen prijst zijn/haar eigen waar als "de methode" aan om toch vooral vrijer en prettiger door het leven te gaan. En als klap op de vuurpijl zijn er zelfs die je Verlichting beloven.

En voor mijn part: " Mediteer jezelf vrij, schud jezelf naar verlichting, ontdek je ware zelf, hang een Goeroe aan, jaag mystieke ervaringen na, praat met engelen, geef je ouders of wie dan ook de schuld, geef jezelf een mooie nieuwe exotische naam, lees "De kracht van het Nu", heel je trauma, schrijf artikelen op een weblog, doe een familieopstelling, adem jezelf ruimer, wordt non-dualistisch, spreek advaitisch, sat jezelf naar sang, oh nee, dat heet satsang".

En nu gaat er door me heen dat ik misschien wat..... tsja, hoe zal ik het zeggen?

Ik wil in ieder geval zeggen: "Vooral doen al die dingen! Als je het leuk vindt tenminste. Daar is helemaal niks mis mee". Omdat we toch over het algemeen de voorkeur geven aan prettige ervaringen boven de minder prettige, zou ik vooral, zoveel mogelijk, die dingen doen waar je blij van wordt.

Maar met Vrijheid of Verlichting heeft het allemaal niks te maken. Er is geen enkele manier of methode die jou Vrijheid kan geven. Want "jij" bent zelf het "probleem" en per definitie niet vrij.

Natuurlijk kan je denkbeeldige persoonlijkheid zich tijdelijk, of zelfs langere tijd, prettiger voelen door één van bovenstaande dingen te doen. Maar dat is wat mij betreft geen Vrijheid. Vrijheid is namelijk geen ervaring. Vrijheid heeft ook niks met jou of mij als persoon te maken. En ook niet met prettig, niet prettig, leuk, niet leuk, ego, geen ego, problemen of geen problemen. Zelfs niet met verlicht of onverlicht.

In Vrijheid ben "jij" vrij van welke ervaring, gevoel en methode dan ook. In Vrijheid is er geen verlangen meer naar Vrijheid of Verlichting. Niets maar dan ook niets hoeft anders te zijn dan het is. Want je bent dan namelijk vrij van (het geloof in) jezelf en ziet dat er altijd alleen maar Vrijheid is!

dinsdag 6 december 2011

Woorden


Het is 6 december en het hagelt. De harde wind maakt dat de hagel tegen de ramen tikt en doet me beseffen hoe fijn het is om in een lekker warm huis te mogen wonen.

Terwijl ik het bad vol laat lopen - ik ben namelijk gek op het nemen van een lekker warm bad - gaan er flarden van tekst door mijn hoofd. Woorden, zinnen en hele stukken tekst gaan door mij heen. Waar te beginnen. Überhaupt iets opschrijven?

Heb ik een keus? Nee! Dat is voor mij zo helder als glas. Er bestaat niet zoiets als vrije keuze. Keuzes zijn er volop, dat is waar. Maar wie is die persoon die kan kiezen? Ik kan haar niet vinden.

En toch ben ik overal. Ik ben in het horen, in het zien, in het voelen, in het ruiken, in het denken en in het ervaren. Ah, en omdat het fijn is om iets lekkers te kunnen eten, ben ik dus ook in het proeven. Immers als ik er niet ben kan er niets ervaren worden. Misschien ben ik dan het horen, zien, ervaren, proeven, ruiken en denken zelf. Of datgene wat al die dingen mogelijk maakt, dat wat er aan vooraf en voorbij gaat. Niet-iets, "Bewustzijn".

Daarom is Verlichting, om het beestje maar bij de naam te noemen, voor jou als persoon helemaal niks aan. Want als jij er niet meer bent, wie ervaart en geniet deze Verlichting dan?

Ik moet er blijkbaar eerst zijn om wat dan ook te kunnen ervaren. Anders gezegd: "Ik moet mezelf er tussen zetten om iets te ervaren". Zo schep ik vanzelf een denkbeeldige afstand tussen mijzelf en dat wat op dat moment ervaren wordt. En zo maak ik van wat Eén is Twee. Zo creëren we dualiteit. En dat is het spel dat we met zijn allen spelen. Ook wel "Leela" genoemd, ofwel " Het Goddelijk Spel van het Zelf" en "de dans van Bewustzijn".

Maar ik wil het helemaal niet ingewikkeld maken. Ik wilde het eigenlijk überhaupt niet over ervaringen hebben. Want ervaringen kunnen leuk, minder leuk of zelfs vervelend zijn, maar ervaringen zijn wat mij betreft niet zo interessant. Alle ervaringen gaan weer voorbij. Een zin die mij altijd bijgebleven is, is: "Ook dit gaat weer voorbij". "This too shall pass"!

Nee, persoonlijk vind ik het interessanter om diegene die ervaart te ontdekken en te ontmaskeren. En eerlijk gezegd kan ik mezelf overal en nergens vinden. Onder anderen Jeff Foster heeft er meerdere boeken over geschreven. Bijvoorbeeld "Leven zonder Middelpunt", ofwel "Life without a Centre".

Maar ja, wat heb je aan woorden als ze niet tot werkelijk inzicht leiden. Woorden zijn slechts woorden. Het werkelijke inzicht kan namelijk met geen woord beschreven worden. Hooguit verwijzen ze naar "Dat wat niet verwoord kan worden". De zogenaamde vingerwijzingen naar de maan.

En ondanks het feit dat ik geen vrije keuze ervaar, wordt er toch gekozen om iets op te schrijven. Of beter zou zijn om te zeggen: "De keuze en het schrijven doen zich voor". Wat fijn dat er woorden bestaan om mezelf uit te drukken. En ik kan niks anders doen dan dit ervaren en zien. Verrassend is ook dat ik van tevoren van alles kan bedenken om op te schrijven maar dat terwijl ik dit typ de inhoud zijn eigen leven leidt en het verhaal zich woord na woord ontvouwt. Het lijkt het Leven zelf wel!

zondag 4 december 2011

Het leven leeft jou!


Wat gebeurt er als je tot de ontdekking komt dat jij niet je leven leeft maar het leven jou?

Tsja, in principe gebeurt er niet zoveel. Het leven gaat gewoon door. Ups en downs, leuk en niet leuk, grappig en niet grappig. Het is zoals het is en het gaat zoals het gaat.

En toch......alles wordt anders. Nou ja, nu kun je je natuurlijk afvragen voor wie alles dan anders wordt. En natuurlijk zeg ik dan: "Voor niemand". Dat doet me dan gelijk denken aan Tony Parsons's boeken "Niemand hier" en "Niemand daar". Maar ja, dat wordt moeilijk praten en dan moet ik elk woord op een weegschaaltje leggen. Want als echt tot je doordringt dat er niemand is die wat dan ook doet, terwijl alles wel gewoon wordt gedaan, dan is er geen "je" meer die wat dan ook kan claimen. Alles doet zichzelf en gaat vanzelf. Daar hoeven jij en ik helemaal niks voor te doen. Daar kunnen we überhaupt niks aan en/of voor doen. Ook die "jij" die je denkt te zijn, die afgescheiden persoon, de doener, waarmee velen van ons zich identificeren, doet zichzelf vanzelf voor.

Als dit tot je doordringt, echt tot je doordringt, dus niet alleen als mentaal gegeven maar werkelijk als "directe ervaring", dan wordt alles anders!

Okay, voor de muggezifters onder ons, alles kan natuurlijk ook niet anders worden. Want "worden" impliceert immers tijd en een toekomst. Om te "worden" moet je wachten. En sorry, dan kun je wachten tot je een ons weegt. Je zal nooit maar dan ook nooit worden wat je niet nu al bent!

En juist dat gegeven kan maken dat die denkbeeldige jij zich kan ontspannen. Dat je ruimte kunt ervaren om wat dan ook te doen of niet te doen. Per slot van rekening gaat het leven gewoon door. Je zou kunnen zeggen dat jij de ruimte bent waarin het leven, met al zijn tegenstellingen en jou als persoon, zich voordoet.

Of je het nu snapt of niet snapt doet er trouwens ook niks toe. De bottom line is: "It's out of your control". Dus............rieleks!

Zelf vind ik "ontspannen in de aard van de dingen zoals ze zijn" altijd wel mooi geformuleerd.

Maar hoe ik het ook zeg of noem, feit blijft, dat je ook dit niet kunt doen!